Προεκλογική
ρουλέτα
Η περί τις προοπτικές της Σοφοκλέους διαμάχη των δύο μεγάλων κομμάτων ανέδειξε, κατά τις τελευταίες ημέρες, την πορεία του Χρηματιστηρίου σε μείζον θέμα της προεκλογικής εκστρατείας. «Πήραμε τον γενικό δείκτη στις 900 μονάδες και τον οδηγήσαμε στις 4.000», δηλώνει εναβρυνομένη η κυβερνητική πλευρά, προδίδοντας πόσο μετεβλήθη ο σοσιαλιστικός πολιτικός λόγος. «Αμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες», βεβαιώνει η Νέα Δημοκρατία, ως άλλη σπαρτιατική νεολαία, αντιμέτωπη με τα εύσημα των βετεράνων. Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας θα φέρει κατάρρευση και χάος, αντιτείνει το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση διασπείρει φήμες στο ΧΑΑ προς απόδοσή τους στη Ν.Δ., απαντά η αξιωματική αντιπολίτευση. Ας αγνοήσει κανείς, προς στιγμήν, την ανευθυνότητα των περί καταστροφής προειδοποιήσεων, ανεπίτρεπτων σε πολιτικούς -πολλώ μάλλον σε υπουργούς- και ας σταθεί στην ουσία του σχετικού διαλόγου. Προφανώς, για να αποδίδεται τόσο μεγάλη σημασία στην πορεία του Χρηματιστηρίου και στο ποια παράταξη εξασφαλίζει την άνοδό του, τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας αφ' ενός λογίζουν τη Σοφοκλέους ως γνήσιο βαρόμετρο των κινήσεων της «πραγματικής» παραγωγικής οικονομίας (αφού αυτής η πρόοδος ενδιαφέρει), αφ' ετέρου πιστεύουν ότι η πορεία της οφείλεται κατά βάσιν στην ακολουθητέα κυβερνητική πολιτική. Τί θα έλεγαν, άραγε, οι ίδιοι, αν οι εκλογές αυτές είχαν συμπέσει π.χ. με μία νέα ασιατική ή ρωσική οικονομική κρίση, όπως εκείνες που έστειλαν τις διεθνείς αγορές -και τη Σοφοκλέους- στο ναδίρ πέρυσι και πριν από ενάμιση χρόνο; Θα υποστήριζαν και τότε ότι μπορούν να διασφαλίσουν τη χρηματιστηριακή ευεξία, δεχόμενοι, άρα, ότι η πτώση του ΧΑΑ αποτελεί αμάχητο τεκμήριο αποτυχίας τους; Δεν χρειάζεται υποθετική απάντηση. Κατά την ομιλία του, πέρυσι, στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, με τη Σοφοκλέους οδεύουσα προς τα Τάρταρα, ο πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης είχε πει ότι «η διεθνής οικονομική κρίση και η αναταραχή στις αγορές δεν αναιρούν τη βελτίωση των δεικτών της ελληνικής οικονομίας». Τότε ουδείς υποσχόταν. Ουδείς έδινε εγγυήσεις... Οι περί Χρηματιστηρίου αμετροέπειες, αποδεικνύεται, πρέπει να παύσουν όχι μόνον ως αντιδεοντολογικές, αλλά και ως δείγματα αβελτηρίας. Οι πολιτικοί ας ενδιαφέρονται για την πραγματική οικονομία και ας επαφίενται σε αυτής τη βελτίωση για την άνοδο του Χρηματιστηρίου, ενθυμούμενοι τη ρήση Αμερικανού νομπελίστα οικονομολόγου: «Η πτώση του Χρηματιστηρίου ενδιαφέρει μόνον αν συνδέεται με πτώση της παραγωγικής οικονομίας. Δεν είδα πολλά κράτη να μεριμνούν για τις απώλειες των παικτών ρουλέτας...».