Αλλοτρία ακολασία...

Αφορμή τόσης ανησυχίας για την ακεραιότητα του συνταγματικού μας πολιτεύματος αποτελεί η τελευταία απόφαση τμήματος του Αρείου Πάγου, όχι της Ολομελείας, αλλά σύντομα πιστεύω θα ασχοληθεί και η Ολομέλεια με το φλέγον αυτό και κρίσιμο για τη Δημοκρατία ζήτημα!
Σύμφωνα, λοιπόν, με την απόφαση αυτή του Αρείου Πάγου, οι «ροζ αγγελίες» των ως άνω σοβαρών εφημερίδων, παρ· όλο που διαφημίζουν με ζωηρές και ευφάνταστες περιγραφές και γαργαλιστικά υπονοούμενα μεγάλη ποικιλία ζωντανής και χυμώδους... «αλλοτρίας ακολασίας», δεν θεωρούνται, κατά το νόμο, ως προαγωγή εις «αλλοτρίαν ακολασίαν». Θα πρέπει κάποιος πολίτης... να πληροφορηθεί την «αλλοτρίαν ακολασίαν» από συγκεκριμένη «ροζ αγγελία», να «προαχθεί» εις αυτήν και αφού τη γνωρίσει και αποκτήσει ιδίαν πείρα, να καταθέσει ως μάρτυς και να την περιγράψει λεπτομερώς. Τότε, μάλιστα, η εν λόγω συγκεκριμένη «ροζ αγγελία»... θα κηρυχθεί παράνομος. Ως τότε όλες είναι νόμιμες και κυρίως νόμιμο (και φορολογητέο) είναι και το χρήμα που εισπράττουν οι εκδότες των σοβαρών αυτών εφημερίδων. (Φαντασθείτε πόσο περίπλοκα και ακανθώδη νομικά προβλήματα έχει να επιλύσει ο Αρειος Πάγος!)
Αλλα και πάλι οι αξιότιμοι κύριοι Αρεοπαγίτες συλλαμβάνονται ακατατόπιστοι και εκτός... πιάτσας. Το ίδιο περίπλοκο νομικό πρόβλημα αντιμετωπίζει και η Αστυνομία, προκειμένου να επισημάνει και να συλλέξει αποδεικτικά στοιχεία της προαγωγής εις «αλλοτρίαν ακολασίαν». Εχει δε, προς τούτο, επεξεργασθεί μεθόδους που εξασφαλίζουν ευκολία στην εφαρμογή, αποτελεσματικότητα και ηδονή!
Συνομιλώντας ο αγαπητός κ. Νίκος Ευαγγελάτος (από θύρας προς παράθυρο) με ανώτερο αξιωματικό της Αστυνομίας, έμεινε ο ίδιος εμβρόντητος (αναφωνούσε: «δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω») από την τόσο απλή και τόσο ηδονική αποδεικτική πρακτική την οποία εφαρμόζει η Αστυνομία, προκειμένου να επισημάνει την προαγωγή εις «αλλοτρίαν ακολασίαν»: Ο αξιωματικός αναζητάει νέο και ανύπαντρο (προπαντός!) άνδρα της δυνάμεώς του, ο οποίος ασμένως και εθελοντικώς... αφήνεται να προαχθεί εις «αλλοτρίαν ακολασίαν» και, εξόδοις του Δημοσίου (αυτό με τρελαίνει και με εμπνέει), αποκτά τα αναγκαία πειστήρια της παρανόμου πράξεως (δηλαδή της ακολασίας), τα οποία εν συνεχεία καταθέτει ως αυτόπτης μάρτυς και λεπτομερώς τα περιγράφει! Αυτά ελέχθησαν από «παραθύρου»! Υποθέτω ότι στις ενδιαφέρουσες, εξωτικές ή απλώς περίεργες περιπτώσεις, οι «εθελοντές» της Αστυνομίας θα ρίχνουν κλήρο μεταξύ τους ή η ανάθεση αυτού του καθήκοντος θα έχει και την έννοια της επιβραβεύσεως...
Διερωτώμαι γιατί και ο Αρειος Πάγος δεν εφαρμόζει αυτή την τόσο πρακτική και ευχάριστη μέθοδο. Ο πρόεδρος του Τμήματος να αναθέτει σε ένα από τα μέλη του (προσοχή: κατά το δυνατόν νέον εις την ηλικίαν) το ύψιστο καθήκον να γνωρίσει εξ ιδίας πείρας την... «αλλοτρίαν ακολασίαν» και... να την καταστήσει ημετέραν! Δεν έχει παρά να επιλέξει από τη μεγάλη ποικιλία των «ροζ αγγελιών» εκείνη της αρεσκείας του και να ακολουθήσει τις οδηγίες που αναγράφει!

Αξιότιμοι κύριοι Αρεοπαγίτες, νομίζω ότι μας εμπαίζετε και... μας εργάζεσθε. Εκείνο δε που... «μου τη σπάει» είναι ο περισπούδαστος όρος «αλλοτρία ακολασία». Ενώ πρόκειται για τη δική μας...

Υ.Γ. Δεν έχω τίποτα με τις «ροζ αγγελίες», τις οποίες ανελλιπώς διαβάζω και βρίσκω ότι αποτελούν ενδιαφέρουσα δημοσιογραφική ύλη. Αν μάλιστα οι ως άνω σοβαρές εφημερίδες τις περνούσαν σε στήλη της πρώτης σελίδας θα κέρδιζαν περισσότερο χρήμα, αναγνώστες και σοβαρότητα! Το ζήτημα όμως είναι... νομικό και συνταγματικό!

Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ