ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (05-11-98)

Εξάλειψη υποθήκης

Η υποθήκη επί της αξιοπιστίας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, που είχε εγγραφεί με την έναρξη διαδικασίας παραπομπής του Κλίντον, εξαλείφεται. Το μήνυμα προς τους Ρεπουμπλικανούς είναι κάτι παραπάνω από σαφές: Αν η διαδικασία παραπομπής βραχυκυκλώνεται, το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε προσπάθεια παρενόχλησης της εξωτερικής πολιτικής από το Κογκρέσο. Ετσι οι Ρεπουμπλικανοί θα εξακολουθήσουν να παρέχουν τη συναίνεση προς τις επιλογές του Λευκού Οίκου, όπως το πράττουν από το 1994. Η εξέλιξη αυτή είναι σημαντική, καθώς η άσκηση της αμερικανικής πλανητικής ηγεμονίας βρίσκεται σε μια λεπτή μεταβατική φάση: Χωρίς να επιθυμεί να παρακάμψει τον ΟΗΕ, η Αμερική του Μπιλ Κλίντον προσπαθεί να καταστήσει το ΝΑΤΟ όχι μόνο μια διευρυμένη συμμαχία αλλά έναν οργανισμό ασφαλείας των χωρών του ανεπτυγμένου Βορρά. Κλειδί στη δύσκολη αυτή προσπάθεια είναι η συνεργασία της Ρωσίας, την οποία θα μπορούσε να καταστήσει αδύνατη μια ψυχροπολεμική ρωσοφοβική πλειοδοσία ενός ρεπουμπλικανικού Κογκρέσου. Ετσι, η αναγκαστική πλέον συναίνεση του Κογκρέσου θα διευκολύνει τον Λευκό Οίκο στην προώθηση ενός ζητούμενου που μοιάζει με περίπλοκη εξίσωση: Να διατηρηθεί η αμερικανική πλανητική πρωτοκαθεδρία, και ταυτόχρονα να προσαρμοσθεί στη σύνθετη πραγματικότητα ενός αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου. Το τελευταίο που χρειαζόταν σε αυτήν τη δυσκολη μεταβατική περίοδο η «Μόνη Υπερδύναμη» θα ήταν μια άκαμπτη ρεπουμπλικανική ακροδεξιά, που θα έκρυβε τον νεοαπομονωτισμό της πίσω από την προάσπιση ενός παρωχημένου πλέον ψυχροπολεμικού ατλαντισμού. Ακόμη, είναι πλέον σαφές ότι οι πιθανοί αντίπαλοι στην προεδρική εκλογική αναμέτρηση του 2000, Τζορτζ Μπους Τζούνιορ και Αλ Γκορ, θα προσυπογράφουν την ίδια αντίληψη για τη θέση των ΗΠΑ στον κόσμο. Μια αντίληψη που παραμένει ζητούμενη και αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για έναν πρόεδρο που κατορθώνει τελικά να διασφαλίσει το αίσιο πέρας της θητείας του.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ