TI-ΒI-α (24-01-97)
Πείτε μου, όχι επιμένω να μου πείτε, ποιοι έβλεπαν ΕΤ1 προχθές το βράδυ της Τετάρτης, την ώρα της μεγαλύτερης τηλεθέασης, γύρω στις 10.00. Ειλικρινώς θα επιθυμούσα να μάθω τι ποσοστό τηλεθέασης είχε το κανάλι εκείνη την ώρα. Αλλά, από την άλλη, η κρατική τηλεόραση αμφισβητεί τις μετρήσεις της AGB, γιατί πιστεύει ότι έχει υψηλότερα ποσοστά από αυτά που της δίνει η εταιρία. Εμ, βέβαια, δίκιο έχει. Διότι προχθές, όταν τα υπόλοιπα κανάλια πρόβαλλαν τις γνωστές κωμικές σειρές, το κρατικό είχε τη φαεινή ιδέα να προσφέρει ως εναλλακτική πρόταση στον τηλεθεατή το δεύτερο μέρος της συναυλίας του Βασίλη Παπακωνστνατίνου, μέρος της οποίας αποτελούσαν και συγκροτήματα ελληνικής ροκ, σε μένα πάντως άγνωστα. Αλλά και αν είχα και την καλή διάθεση -ή την επαγγελματική διαστροφή- να τα γνωρίσω, με απέτρεψε ο κακός ήχος, τα δυνατά ουρλιαχτά και τα ντραμς που παραληρούσαν. Μουσική; Τι να σας πω; Πάντως αυτιά και μάτια αντιδρούσαν σε θέαμα και ακρόαμα.
Αλλά, πως, τέτοιες ευκαιρίες δεν τις χάνει ο Ελληνας τηλεθεατής! Τρελαίνεται να παρακολουθεί ακριβώς αυτά τα τηλεοπτικά θεάματα. Φυσικά και φταίνε οι μετρήσεις που δεν είναι αξιόπιστες. Αν δεν ξέρουν οι υπεύθυνοι της κρατικής τηλεόρασης, τι αρέσει στον τηλεθεατή -κι ας μην το δείχνει- ποιοι ξέρουν;
Είναι πάντως εντυπωσιακή η πλήρης αποτυχία της διοίκησης επί ενάμιση χρόνο τώρα, να βελτιώσει έστω και στο ελάχιστο τα προγράμματα των κρατικών καναλιών και να αρθρώσει μια συγκεκριμένη πρόταση για το τι είναι εναλλακτική τηλεόραση ποιότητας - και μην ακούσω κουβέντα για την «εναλλακτική» ΕΤ2, η οποία δεν ντράπηκε να διακόψει τη συνέντευξη της Ντιράς, για να μεταδώσει Βουλή χωρίς προειδοποίηση και χωρίς ποτέ να δείξει το τέλος και δεν είναι αυτό το μόνο της ολίσθημα. Το γεγονός, ότι υπάρχουν ορισμένες καλές εκπομπές, σκόρπιες και χωρίς να υποστηρίζονται από ένα πρόγραμμα, το οποίο να έχει ειρμό και άποψη, φυσικά και δεν σώζει την «ποιότητα» της κρατικής τηλεόρασης.
Καμία πρόοδος δεν έχει γίνει δύο χρόνια τώρα ούτε ως προς την αντίληψη για το τι είναι κρατική τηλεόραση και ποιες υπηρεσίες υποχρεούται να προσφέρει, ούτε ως προς τις νοοτροπίες των πολιτικών της υπευθύνων, οι οποίοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τους ανήκει.
Το πρόβλημα για παράδειγμα των απ' ευθείας μεταδόσεων των συνεδριάσεων της Βουλής θα έπρεπε να έχει επιλυθεί με την παρουσίαση επιλεγμένων και μονταρισμένων αποσπασμάτων σε μια εκπομπή, η οποία θα είχε ενημερωτικό ενδιαφέρον και δεν θα έπνιγε στην πλήξη τους τηλεθεατές διώχνοντάς τους σε άλλα κανάλια. Αντιθέτως θα τους κρατούσε με την επιπλέον υπηρεσία ενημέρωσης, την οποία θα προσέφερε. Να, όμως, που η έλλειψη εμπιστοσύνης προς την κρατική τηλεόραση και το δημοσιογραφικό της δυναμικό δεν επιτρέπει τέτοιους εκσυγχρονισμούς και θεωρείται προτιμότερη η χαμηλή -για να μην πω σχεδόν μηδενική- θεαματικότητα από το να ανησυχήσουν κόμματα και πολιτικοί.
Εν τω μεταξύ και τι δεν είχε κάνει πριν από μερικούς μηνές ο πρόεδρος της ΕΡΤ κ. Παν-παν - How do you do Mr. President? - με εκείνο το περίφημο σχέδιο διαχωρισμού των καναλιών, όπου αρχικώς η ΕΤ2 θα ήταν το δημοσιογραφικό και η ΕΤ1 το ψυχαγωγικό κανάλι, αλλά μετά άλλαξε κάνοντας την ΕΤ1 ενημερωτικό και την ΕΤ2 ψυχαγωγικό, έγιναν και κάτι εσωτερικές μετακομίσεις δημοσιογράφων, ένα πήγαιν' έλα, μια φασαρία, το τελεσινέ μετακόμισε από την ΕΤ1 στην ΕΤ2, προκαλώντας εκρήξεις, που έφτασαν ώς τις χειροδικίες -αχ! όλα μαθαίνονται- τέλος πάντων έγιναν πράγματα, που δεν τιμούν μια κρατική τηλεόραση, η οποία πρέπει να είναι μεθοδική και να ενεργεί με σχέδιο και σύνεση. Τέλος πάντων, το αποτέλεσμα, διότι αυτό και μόνο έχει σημασία, είναι ένα πρόγραμμα του οποίου οι θεαματικότητες αν ήταν βαθμοί Κελσίου, θα σήμαιναν μονίμως παγετό. Και όχι μόνον αυτό, αλλά σε μια εποχή, κατά την οποία τα δύο μεγάλα ιδιωτικά κανάλια εμφανίζουν πτώση, τα κρατικά βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία να ωφεληθούν.
«Τηλέμαχος»