Τυφλή βία
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ
|
| ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (24-01-97) |
|
Αρκεί άραγε η διοργάνωση ελεύθερων εκλογών για να χαρακτηρισθεί ένα καθεστώς δημοκρατικό; Οχι, όσο τουλάχιστον ασπάζεται κανείς τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που δεν βασίζεται μόνο στην αντιπροσωπευτικότητα του νομοθετικού σώματος και της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά κατοχυρώνει συνταγματικώς σειρά δικαιωμάτων της μειοψηφίας, που καμία πλειοψηφία, οσοδήποτε ισχυρή, δεν μπορεί νομίμως να θίξει. Ισως γι' αυτό, ένας από τους μόνιμους φόβους των δημοκρατιών (παράλληλα προς την ακυβερνησία) είναι το ενδεχόμενο να επικρατήσει στις εκλογές παράταξη έτοιμη να περιστείλει τα δικαιώματα της μειοψηφίας, ακόμη και να στερήσει από τους πολίτες τη δυνατότητα νέων εκλογών' συνέβη με τον Χίτλερ, συνέβη με το ΚΚ Τσεχοσλοβακίας μετά τον πόλεμο, συνέβη σε μεγάλο βαθμό και στις ΗΠΑ του Μακάρθι.
Στην Αλγερία της βίας και του αίματος, τα πρόσωπα της ανελευθερίας συγχέονται. Από τη μία η κυβέρνηση, που ακύρωσε τις εκλογές του Ιανουαρίου 1992. Από την άλλη οι ισλαμιστές που μάχονται τον «αγώνα τον καλόν»: σκοτώνουν πολίτες με τυφλές βομβιστικές επιθέσεις' σφαγιάζουν γυναίκες που εργάζονται ή ντύνονται με δυτικό τρόπο' δολοφονούν καλλιτέχνες και διανοούμενους. Εφαρμόζουν στα άκρα την ανελαστικότητα που είδαμε στην «καταδίκη» του Ρούσντι από το Ιράν, στην μεσαιωνική δικτατορία των Ταλεμπάν στο Αφγανιστάν, στα ισλαμικά όνειρα των Τσετσένων συμμοριτών, στην προσπάθεια απαγόρευσης των μικτών γάμων στη Βοσνία.
Πού θα οδηγήσει η τυχόν εκλογική νίκη μιας τέτοιας παράταξης σε μια χώρα χωρίς εμπεδωμένο μηχανισμό προστασίας των δικαιωμάτων της μειοψηφίας; Αν η Δύση ζητεί από το Αλγέρι «διάλογο και εκλογές», κάποιοι θυμούνται το σύνθημα του Ροβεσπιέρου: «όχι δημοκρατία στους εχθρούς της δημοκρατίας»' ανελεύθερο και αντιφατικό, είναι για πολλούς προτιμότερο από μια δικτατορία με εκλογική νομιμοποίηση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ |
|