Κρίμα...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ
| | ΑΚΙΣ (24-01-97) |
|
Αυτό ήταν, λοιπόν; Γι' αυτό έγινε άνω-κάτω η χώρα, γι' αυτό χάθηκαν δισεκατομμύρια; Γι' αυτό ταλαιπωρήθηκαν χιλιάδες επιβάτες, οδηγοί και επιχειρηματίες; Για να «τα βρουν» τελικά κυβέρνηση και ναυτικοί υπό το βάρος της αγανακτήσεως που είχε καταλάβει την κοινή γνώμη; Γιατί έγινε άνω-κάτω η οικονομία; Γιατί υπέστη η χώρα τραυματική δυσφήμηση στο εξωτερικό; Γιατί κινδυνεύει και η εφετινή τουριστική περίοδος; Δηλαδή, όλη η υπόθεση ήταν «να φθάσουμε στο αμήν» και να γυρίσουμε σχεδόν στο «status quo ante»; Ας μας επιτραπεί να πούμε ότι ούτε η κυβέρνηση απεδείχθη σοβαρή ούτε οι συνδικαλιστές. Η κυβέρνηση θα μπορούσε, ασφαλώς, να έχει προβλέψει τις εξελίξεις και να έχει αποδυναμώσει τις κινήσεις της ΠΝΟ, προσφέροντας όσα προσέφερε (ελάχιστα, δηλαδή) από την πρώτη στιγμή. Οι συνδικαλιστές μπορούσαν, ασφαλώς, να συντονίσουν τον αγώνα τους διαφορετικά, χωρίς να θέσουν υπό ομηρεία έναν κλάδο που δεν τους φταίει (την ακτοπλοΐα) και χωρίς να υποχρεωθούν να εκλιπαρούν (off the record) την κυβέρνηση «να δώσει έστω και κάτι ελάχιστο για να ανασταλούν οι κινητοποιήσεις». Η απεργία που μόλις ανεστάλη πρέπει να γίνει μάθημα στην κυβέρνηση και στους συνδικαλιστές. Ο διάλογος είναι πάντοτε εποικοδομητικός. Το ίδιο και η καλοπιστία. Οι ακραίες φωνές, κυρίως οι κομματικά κατευθυνόμενες, δεν οδηγούν πουθενά. Και γνωρίζουν οι ναυτικοί ότι τα σωματεία των αξιωματικών βρέθηκαν όμηροι των ακραίων απόψεων. Ας προσέξουν καλά την επόμενη φορά. Το ίδιο και η κυβέρνηση. Αν μη τι άλλο, είναι κρίμα να πλήττεται η χώρα, κυριολεκτικά, «για το τίποτα»...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΡΑΝΟΣ |
|