ΣTΑΣΕΙΣ (08-01-97)

Δελτίο πανικού

Κάποιες φήμες θέλουν τον Ερμή θεό της επικοινωνίας. Αλλά είναι απλώς φήμες. Ο πραγματικός θεός της τηλεοπτικής επικοινωνίας είναι ο Παν, που τελικά δεν απέθανε αλλά ζει και βασιλεύει, κατοικοεδρεύει μέσα σε κάθε κάμερα και κολυμπάει ευτυχής στα κανάλια. Ναοί του τραγοπόδαρου θεού, τα γυάλινα δελτία των οχτώμισι. Εκεί αρπάζει το μικρόφωνο και με τη δέουσα μεταλλική φωνή αρχίζει να τρομοκρατεί και να δηλητηριάζει. Τα θέματά του είναι πολλά -οι σατανιστές, οι «γνωστοί άγνωστοι», οι πιτσιρικάδες τού ρέιβ- και τα χειρίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, τον τρόπο της κραυγής. Το αγαπημένο του πάντως είναι οι Αλβανοί, κι είναι να απορεί κανείς πώς δεν ανέσυρε ακόμη από την αποθήκη της ιστορίας τον όρο «Τουρκαλβανοί», ώστε να χτυπήσει δυο τρυγόνια μ' έναν σμπάρο). Τις σκηνές που βλέπουμε τώρα, με τους καραμπινοφόρους (και πιτσιρίκια ανάμεσά τους) στα βόρεια προάστια των Αθηνών να απειλούν με αυτοδικία («όποιον πιάσουμε, θα τον ξεκοιλιάσουμε») τις έχουμε ξαναδεί: τότε τα κανάλια είχαν τρέξει στα παραμεθόρια χωριά, για να καταγράψουν σκηνές με οπλισμένους Ελληνες. Είχε γραφτεί βέβαια στα ψιλά ότι κάμποσες από τις σκηνές αυτές δεν ήταν και τόσο αυθεντικές, ότι τις είχαν στήσει οι εξ Αθηνών σκηνοθέτες, ώστε να καλύψουν με την αρμόζουσα εικόνα τα ρεπορτάζ τρόμου, που τα είχαν ετοιμάσει πριν πατήσουν το πόδι τους στις «πανικόβλητες» περιοχές. Και λοιπόν; Τη δουλειά τους την έκαναν. Ποια δουλειά; Μα να επιβάλουν το δόγμα «πας Αλβανός, φονεύς - άρα και φονεύσιμος», αδαπάνως φονεύσιμος, όπως αποδείχθηκε στα πολλά περιστατικά όπου η ζωή του ξένου ζυγίστηκε και βρέθηκε πιο ασήμαντη από ένα ποδήλατο ή ένα καρπούζι. Ετούτο το ασυγκράτητο εμπόριο πανικού, μαζί και η «βιασύνη» της Αστυνομίας να ανακοινώνει, σε κάθε περιστατικό παράβασης των νόμων, ότι «οι δράστες ήταν μάλλον Αλβανοί», έστω κι αν δεν υπήρχε το παραμικρό στοιχείο εναντίον τους, μαζί και η ανεκδοτολογική, επιθεωρησιακή και άλλη χλεύη εναντίον των Αλβανών, και γενικότερα των ξένων, εμφύτευσαν την καχυποψία σε χιλιάδες μυαλά, επέβαλαν την εχθρότητα σαν μόνη λογική στάση και, με τη συστηματική διόγκωση των περιστατικών ανομίας που πράγματι είχαν Αλβανούς πρωταγωνιστές, «αναβάθμισαν» το φόβο σε ψύχωση και υστερία. Ακόμη κι αν αποδειχθεί ότι οι ληστές των βορείων προαστίων είναι όντως Αλβανοί (και όχι Ρουμάνοι όπως ειπώθηκε, και πάλι «αρμοδίως», στην αρχή), τι θα σημαίνει αυτό; Οτι όλοι οι Αλβανοί είναι ληστές, άρα πρέπει όλους να τους «ξεκοιλιάσουμε»; Φοβάμαι πως ναι, αυτό θα σημαίνει. Αλλωστε, όπως είπε κάποιος από τους ένοπλους «τιμωρούς», «όλοι τους είναι ίδιοι κι όλοι τους δίχως όνομα». Η φυλετική δίκη τέλειωσε πριν αρχίσει. Η απόφαση είχε ήδη εκδοθεί.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ